در کوچکترين قمر زحل اقيانوسي از آب کشف شد !

[kazy 7]

[h=2]

[/h]

محققان می‌گویند مو??ق شده‌اند روی یکی از قمرهای کوچک زحل و زیر نزدیک به 25 مایل یخ، یک اقیانوس زیرزمینی از آب بیابند که حداقل وسعت آن به اندازه دریاچه سوپریور(Superior) است که بزرگ‌ترین دریاچه آمریکای شمالی به شمار می‌رود. در ادامه با مشروح اين اخبار با گجت نيوز همراه باشيد .

این اقیانوس در قطب جنوب انسلادوس (Enceladus) یکی از قمرهای زحل کش?? شده است؛ قمری کوچک که بزرگی آن در حدود آریزونا است و در شمار تایتان زحل و اروپای مشتری رتبه بندی می‌شود که به نظر می‌رسد آنها نیز دارای اقیانوسی از آب در زیر سطح یخی خود هستند.

 

تحقیقات اخیر توسط لوچیانو لس (Luciano Less) از دانشگاه ساپینزا (Sapienza) از رم رهبری شده است و بر مبنای داده‌های س??ینه ??ضایی کاسینی(Cassini-Huygens) ناسا شکل گر??ته که در طول دهه اخیر بین اقمار زحل شناور بوده و اولین س??ینه‌ای است که به مدار این سیاره وارد شده است. علاقه روز ا??زون به این قمر از سال 2005 آغاز شد؛ زمانی که محققان کش?? کردند ستون‌هایی از بخار آب از شکستگی‌های بلندی موسوم به "راه راه بدن ببر" بیرون می‌آیند؛ این خطوط روی سطح قمر قابل مشاهده هستند. لوچیانو می‌گوید: آن زمان باور این بود که این قمر از نظر زمین‌شناسی غیر‌??عال بوده و جرم سماوی مرده‌ای به شمار می‌ر??ت. حقیقت وجود این آب??شان‌ها که تا بیش از یک صد کیلومتر بالاتر از سطح، بخار آب را به بیرون می‌??رستند، شگ??ت آور است.

جالب این است که مقداری از این بخار مثل بر?? مجدداً روی خود قمر می‌ریزد؛ بخشی از آن به حلقه‌های گرد زحل می‌پیوندد، به طوری که گ??ته می‌شود حلقه E از این بخارات شکل گر??ته است و بخشی از این بخار نیز وارد مدار زحل می‌شود.

 

لوچیانو و همکارانش، این اقیانوس آب مایع را زمانی کش?? کردند که در حال جستجو پیرامون ناهنجاری گرانشی بودند که در اطرا?? قطب جنوبی انسلادوس وجود داشت. گروه متوجه شد در این قسمت جرم کا??ی وجود ندارد؛ به عبارتی یک اختلا?? جرم ??احش مشاهده می‌شد که محاسبات گرانشی آنها را مختل کرده بود. به نظر می‌رسید که مقداری از جرم در این میان از دست ر??ته است؛ بنابراین احتمال دادند می‌بایست چیزی متراکم‌تر از یخ در این نقطه وجود داشته باشد. این دلیل که آب در شکل مایع خود متراکم‌تر از یخ است، می‌توانست راه حل این مسئله بوده و آن را توجیه کند. بدین صورت ناهنجاری که در اندازه‌گیری پیش آمده بود تصحیح شد.

 

گروه تحقیقاتی همچنین مو??ق شد عمق این اقیانوس را که در حدود 5 مایل بود مشخص کند. وسعت آن نیز حداقل از قطب جنوب انسلادوس به سمت مدار استوایی قمر امتداد یا??ته است. حتی این امکان وجود دارد دورتر از آن هم ر??ته و به نوعی می‌توان گ??ت این پتانسیل را دارد که حتی به استوا هم رسیده باشد. اما هم‌اکنون محققان نمی‌توانند با قطعیت کامل در مورد وسعت آن نظر دهند. آنها همچنین قادر نیستند توضیح دهند این اقیانوس چگونه بخار آب غنی از مواد معدنی که از راه راه بدن ببر و سطح انسلادوس بیرون می‌آیند را تغذیه می‌کند. چیزی که هم اکنون مشخص شده این است که شکستگی‌های مورد نظر به اندازه کا??ی کم ارت??اع هستند که بخار حاصل از آب در حال خروج از اقیانوس را به سطح برسانند.

[/url]

در حالی که بر??راز این اقیانوس مایل‌ها و مایل‌ها لایه یخی قرار گر??ته که سردی نزدیک به منهای 300 درجه ??ارنهایت یا 180 درجه سیلسیلیوس دارند، در زیر آن هسته‌ای سنگی قرار گر??ته است؛ هسته سنگی که در تعامل با آب قرار گر??ته زمینه‌ای از ??ریبندگی در خود دارد. پس از اروپا (ششمین قمر مشتری)، انسلادوس دومین جرم سماوی در منظومه شمسی است که در آن سنگ و آب در همبستگی با یکدیگر، کش?? شده‌اند.

 

لوچیا اضا??ه می‌کند:این یا??ته‌ها موضوعاتی جالب توجه بویژه از نقطه‌نظر زیست ستاره‌شناسی هستند. قرار‌گر??تن آب در تعامل با این هسته سنگی، قابلیتی مهم برای ا??زایش غنای شیمیایی آن است. این مسئله خود زمینه‌ساز آن است که بستر اقیانوس به یک محیط‌زیست مساعد برای شکل‌گیری اشکال کلاسیک حیات تبدیل شود. ". (زیست ستاره‌شناسی علمی است که پیرامون منشأ، تکامل، توزیع و آینده حیات در کیهان تحقیق و بررسی می‌کند)

البته هنوز در مورد این شکل‌گیری اطلاعات چندانی در دست نبوده و ??علاً محققان نیز در این مورد سکوت اختیار کرده‌اند. با این حال دانشمند مشغول به کار در پروژه کاسینی، لیندا اسپاکر، عامل این ??ریبندگی را اندکی می‌شکا??د، او می‌گوید:موادی که از قطب جنوب انسلادوس به بیرون ??وران می‌کنند، شامل آب شور و مولکول‌های ارگنیک هستند. اینها در اصل عناصر اساسی و شیمیایی مهم شکل‌دهنده حیات به شمار می‌روند.

همه این تحقیقات و داده‌ها، منجر به یک چرخش غیر منتظره در مورد این قمر شد که در آغاز مأمویت کاسینی چندان مورد توجه قرار نداشت. قرار بود این مأموریت در سال 2008 به پایان برسد؛ اما ابتدا تا سال 2010 ادامه یا??ته و اینک قرار است تا 2017 تمدید شود. لوچیانو می‌ا??زاید: وقتی شما مأمور بررسی یک سیاره می‌شوید، باید وقوع هر چیزی را پیش‌بینی کرده و هر لحظه در انتظار یا??ته‌های غیر‌منتظره باشید. باید این آمادگی را کسب کنید که به سرعت به تجزیه‌و‌تحلیل این یا??ته‌ها و اطلاعات جدید بپردازید. خوشبختانه این پروژه تمدید شده و ما زمان کا??ی و ??رصت مناسب در اختیار داریم تا کمی بیشتر به اعماق ن??وذ کرده و ساختار درونی این جرم سماوی را هر چه بیشتر مورد بررسی قرار دهیم.

نتایج این تحقیقات در ژورنال علوم به چاپ رسیده است.

 

منبع : گجت نیوز | gadgetnews.ir