بیوگرافی گروه پروگرسیو متال امریکایی Dream Theater

[saeed kratos 8]

[ATTACH=CONFIG]6429[/ATTACH]

 

 

دریم ثیتر (Dream Theater) نام یکی از گروه‌های پروگرسیو متال آمریکایی که کار خود را در سال ۱۹۸۵ با نام مجستی (Majesty) آغاز کرد. این گروه که اهل لانگ آیلند است، در ابتدا به وسیله جان میانگ، جان پتروچی، و مایک پورتنوی پس از ??ارغ التحصیل شدن آنها از کالج موسیقی برکلی تشکیل شد.

 

در طول تغییراتی که در اعضای گروه ایجاد شد، اکنون این گروه با سه عضو اصلی خود به اضا??ه جردن رودس (Jordan Rudess) و جیمز لابری (James LaBrie) به کار خود ادامه می‌دهد.

 

با وجود کاهش محبوبیت سبک این گروه پس از اواسط دهه ۱۹۷۰ این گروه هنوز به عنوان یکی از گروه‌های مو??ق در سبک پروگرسیو متال شناخته می‌شود. این گروه به ویژه به دلیل مهارت نوازندگان آن شهرت دارد و تا کنون مو??ق به دریا??ت جوایز متعددی از مجلات موسیقی شده‌است.

 

مبدا این گروه در لانگ آیلند در ایالت نیویورک است. تقریباً تمامی اعضا در مدرسه عالی موسیقی برکلی تحصیل کرده‌اند.

 

جان میانگ نوازنده گیتار بیس این گروه کره‌ای الاصل است.

 

تاریخچه

تشکیل (۱۹۸۵)

 

دریم ثیتر در سپتامبر ۱۹۸۵ و پس آنکه گیتاریست جان پتروچی و گیتاریست بیس جان میانگ تصمیم گر??تند در وقت آزاد خود در طول تحصیل در کالج موسیقی برکلی یک گروه موسیقی ایجاد کنند تشکیل شد. آنها در طول تمرین به طور ات??اقی با درامر گروه مایک پورتنوی آشنا شدند و از او خواستند تا به این گروه ملحق شود.

 

پتروچی، میانگ و پورتنوی نام Majesty را برای گروه تازه تشکیل شده خود انتخاب کردند. سپس اعضا گروه شروع به پر کردن پست‌های خالی در گروه کردند و پتروچی از هم گروهی قدیم خود کوین مور (Kevin Moore) به عنوان نوازنده کیبرد دعوت کرد و پس از موا??قت مور یکی دیگر از دوستان آنها به نام کریس کولین (Chris Collins) به عنوان خواننده اصلی گروه انتخاب شد. در طول این مدت تمرکز زیاد اعضای اصلی گروه بر روی این کار آنها را مجبور به ترک کالج کرد.

اجراهای مجاستری و تولد دریم ثیتر (۱۹۸۶-۱۹۸۷)

ماه‌های ابتدایی ۱۹۸۶ مملو از اجراهای مختل?? در شهر نیویورک بود. در این مدت گروه مجموعه‌ای از اجراها را ضبط کرد و در اولین ??روش خود، در شش ماه هزار نسخه ??روخت. در نوامبر ۱۹۸۶ پس از چند ماه ساختن و اجرای آهنگ‌های مختل?? کریس کولینز به دلیل ت??اوت عقاید هنریش گروه را ترک کرد. پس از یک سال تلاش برای پیدا کردن جایگزین سرانجام چارلی دومنیسی (Charlie Dominici) که خیلی مسن‌تر و با تجربه‌تر از بقیه اعضای گروه بود به گروه اضا??ه شد. ثباتی که دومینیسی برای گروه به وجود آورد باعث شد تا آنها تعداد اجراهای خود را در نیویورک ا??زایش دهند و این سبب ا??زایش شهرت گروه شد. کمی بعد از ورود دومینیسی یک گروه موسیقی دیگر در لاس‌وگاس با نام مجاستری این گروه را به است??اده غیر قانونی از نام خود متهم کرد و آنها را به اقدام قانونی تهدید کرد بنابراین گروه مجبور شد تا نام خود را تغییر دهد. اسامی زیادی مانند Glasser (شیشه‌بر)، Magus (ساحر)، و M۱ مطرح شد که همه آنها رد شد و سرانجام پدر پورتنوی نام دریم ثیتر را پیشنهاد داد که نام یک سینما در مونتری کالی??رنیا بود.

وقتی روز و رویا یکی می‌شوند (۱۹۸۹)

با ثباتی که در گروه به وجود آمده بود اعضا بیشتر بر روی نوشتن آهنگ‌های جدید و انجام اجراهای بیشتر در نیویورک و ایالت‌های اطرا?? متمرکز شدند. در طول زمان توجه Mechanic Records یکی از زیر شاخه‌های مرکز موسیقی ایالات متحده به این گروه جلب شد و دریم ثیتر اولین قرار داد خود را در تاریخ ۲۳ جون ۱۹۸۸ با آنها منعقد کرد و کار بر روی یک آلبوم را آغاز کرد. آلبوم وقتی روز و رویا یکی می‌شوند در ۱۹۸۹ منتشر شد اما نتوانست به پیش‌بینی‌های گروه جامه عمل بپوشاند و Mechanic بخش بزرگی از وعده‌های مالی را که در قرارداد به گروه داده بود عملی نکرد و گروه دوباره به اجراهای خود در نیویورک محدود شد. گروه توری را برای معر??ی آلبوم آغاز کرد. تور معر??ی آلبوم از پنج کنسرت تشکیل شده بود. در چهارمین اجرا دومنیسی به علت ت??اوت‌های شخصی و هنری با گروه از گروه اخراج شد.

آلبوم‌ها

* ۱۹۸۹: When Dream and Day Unite (وقتی روز و رویا یکی می‌شوند)

* ۱۹۹۲: Images and Words (تصاویر و واژه‌ها)

* ۱۹۹۴: Awake (بیدار)

* ۱۹۹۵: A Change of Seasons (تغییری در ??صل‌ها)

* ۱۹۹۷: Falling into Infinity (سقوط در بی‌نهایت)

* ۱۹۹۹: Scenes from a Memory (صحنه‌هایی از یک خاطره)

* ۲۰۰۲: Six Degrees of Inner Turbulence (شش درجه آش??تگی درونی)

* ۲۰۰۳: Train of Thought (رشته ا??کار)

* ۲۰۰۵: Octavarium (اکتاواریوم)

* ۲۰۰۶: Score (امتیاز)

* ۲۰۰۷: Systematic Chaos (هرج و مرج با قاعده)

* ۲۰۰۹: Black Clouds & Silver Linings (ابرهای سیاه و استرهای نقره ای)

اعضای گروه:اعضای سابق

کوین مور و دریک شرینیان (آمریکایی ارمنی تبار) از اعضای سابق گروه هستند.

جیمز لابری(خواننده) جان میانگ(نوازنده گیتار بیس) جان پتروچی(نوازنده گیتار) مایک پورتنوی(نوازنده درامز)

 

[ATTACH=CONFIG]6430[/ATTACH]

 

 

 

•گروه در سال 1988 شکل گر??ت. توسط John Petrucci که نقش گیتارست گروه رو داره ، John Myung و Mike Portnoy که Bass و درامیست گروه بودن. گروه بر اثر ملاقات در دانشگاه موسیثی Berklee پایه ریزی شد. هر سه بارها در Berklee با هم همکاری داشتن تا این در نهایت نتیجه کار تشکیل گروه تحت عنوان Dream Theater بود.

•اولین کار گروه در سال 1989 Release شد. کاری که شاید چندان قابل توجه واقع نشد از دید عمومی. این اثر رو یک کاره متال واقعی نمیدونن. عده ای بر این باورند که این کار گروه بیشتر شبیه کارهای گروههای دیگه ای مثل Yes ، Rush و گروههای از این قبیله. اما ابن اثر به شدت مورد توجه عده ای از صاحب نظران قرار گر??ت. و اون رو برتر از Yes و Rush محسوب کردن.

•دومین آلبوم گروه و یا شاید به عقیده عده بهترین آلبوم گروه تا بدین جا به جرات بهترین کار گروه بوده. یک اثر قوی! این کار با صدای خواننده جدید گروه یعنی James LaBrie عرضه شد . خوانندگی قوی در گروه و اجرای قوی نوازنده گان هم کاره قوی رو در Progressive عرضه کرد و علاوه بر این نشون دهنده قدرت و تسلط نوازنده گان بر سازهای تخصصی آنها رو نشون داد. تا جایی که Petrucci رو بعد از این اثر جزو بهترین گیتاریستها ( یا حداقل در آینده ) به حساب آوردند.

•بعد از 2 آلبوم دیگه از DreamTheater با نامهای Live at the Marquee و Awake البومی دیگری تحت نام A Change of Seasons منتشر شد که از نظرکارشناسان از کارهای خوب و قوی در زمینه Progressive متاله. آلبومی مت??اوت وعجیب. این آلبوم تنها 5 Track داره ، اما طولانی . اولین Track که بنام خود آلبوم یعنی A Change of Seasons هم هست حدود 24 دقیقه زمان داره که بهترین کار همین آلبوم هم به شمار میاد. اون رو از موثرترین و قوی ترین آهنگهایی که تا بحال در این سبک نوشته شده میدونن. تل??یقی از Heavy و Progressive . هما هنگی ، یک پارچگی ، هماهنگی بین خواننده و سازها و به اوج رسیدن صدای خواننده رو بی رقیب میدونن در این آهنگ.

•بخشهایی از این اثر رو یاد آور کارهایی از PinkFloyd ، DeepPurple ، Queen ، Genesis و چندی دیگه میدونن. همه و همه در یک اثر ، در یک اثر قوی از DreamTheater .

•آخرین اثر گروه با نام Six Degrees of Inner Turbulence در سال 2002 عرضه شد. بازهم کاری درخور توجه و کمی مت??اوت از نظر ساختاری. گروه رو دیگه میشد پدربرگ Progressive متال نام برد. ارایه کارهای قوی و در عین حال زیبا با دستمایه های Heavy و Thrash متال. آین آلبوم شامل آهنگ Six Degrees of Inner Turbulence در 8 قسمته که باعث شده این آلبوم هم از نظر زیبایی کار چیزی کم نداشده باشه.

 

از نظر خیلی ها Dream Theater گروهه خوبه متال نمیدونن و یا شاید ??راتر از این این رو اصلا گروه متال نمیدونن ( خصوصا در ایران که هرچی گروه خ??ن تر باشه گروه بهتریه! ) . اما به طور کلی از دید کارشناسان موسیقی و کسانی که موسیقی رو به طور علمی بررسی میکنن Dream Theater نه تنها یک گروه متاله ، بلکه در سطحی بالاتر از این ، اون رو از پیش گامان Progressive متال میدونن. در دید اولیه کمی مت??اوت با چیزی که از متال سراغ داریم به نظر میاد. کمی سبک تر و آروم تر. اما کارهای خیلی زیبایی از متال در آنها وجود داره.

[ali2013 10]

خیلی عالی واقعا ممنون:thumbup::dancegirl2:

[saeed kratos 8]

خیلی عالی واقعا ممنون:thumbup::dancegirl2:

 

چاکرم.خواهش میکنم.خوشحالم که خوشتون اومد.من عاشق راک و متالم.

[jozamir 0]

مایک پورتنوی جزو ۱۰ درامر اول دنیاست ولی از گروه ر??ت.حی?? شد.در حقش ظلم شد..

[saeed kratos 8]

مایک پورتنوی جزو ۱۰ درامر اول دنیاست ولی از گروه ر??ت.حی?? شد.در حقش ظلم شد..

 

واقعا به نظر من مایک پورتنوی حتی جزو 3 تای اول دنیاست.تقریبا 2 سالی با avenged sevenfold بود و تو البوم nightmare و اجراهای زنده با اونا بود.حتی جایزه ی بهترین درامر رو هم تو golden gods با avenged گر??ت.

ویرایش شده آذر 92 توسط saeed kratos