رنگ عشق...

[مهمان مهمان]

دختري بود نابينا

که از خودش تن??ر داشت

که از تمام دنيا تن??ر داشت

و ??قط يکن??ر را دوست داشت

دلداده اش را

و با او چنين گ??ته بود

« اگر روزي قادر به ديدن باشم

حتي اگر ??قط براي يک لحظه بتوانم دنيا را ببينم

عروس **** گاه تو خواهم شد »

 

***

و چنين شد که آمد آن روزي

که يک ن??ر پيدا شد

که حاضر شود چشمهاي خودش را به دختر نابينا بدهد

و دختر آسمان را ديد و زمين را

رودخانه ها و درختها را

آدميان و پرنده ها را

و ن??رت از روانش رخت بر بست

 

***

دلداده به ديدنش آمد

و ياد آورد وعده ديرينش شد :

« بيا و با من عروسي کن

ببين که سالهاي سال منتظرت مانده ام »

 

***

دختر برخود بلرزيد

و به زمزمه با خود گ??ت :

« اين چه بخت شومي است که مرا رها نمي کند ؟ »

دلداده اش هم نابينا بود

و دختر قاطعانه جواب داد:

قادر به همسري با او نيست

 

***

دلداده رو به ديگر سو کرد

که دختر اشکهايش را نبيند

و در حالي که از او دور مي شد گ??ت

« پس به من قول بده که مواظب چشمانم باشي »