رفتن به مطلب
انجمن پی سی دی
مهمان مهمان

تاپیک جامع اشعار حافظ

پست های پیشنهاد شده

مهمان مهمان

ای ??روغ ماه حسن از روی رخشان شما

 

ای ??روغ ماه حسن از روی رخشان شما

آب روی خوبی از چاه زنخدان شما

 

عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده

بازگردد یا برآید چیست ??رمان شما

 

کس به دور نرگست طر??ی نبست از عا??یت

به که ن??روشند مستوری به مستان شما

 

بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر

زان که زد بر دیده آبی روی رخشان شما

 

با صبا همراه ب??رست از رخت گلدسته*ای

بو که بویی بشنویم از خاک بستان شما

 

عمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جم

گر چه جام ما نشد پرمی به دوران شما

 

دل خرابی می*کند دلدار را آگه کنید

زینهار ای دوستان جان من و جان شما

 

کی دهد دست این غرض یا رب که همدستان شوند

خاطر مجموع ما زل?? پریشان شما

 

دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری

کاندر این ره کشته بسیارند قربان شما

 

ای صبا با ساکنان شهر یزد از ما بگو

کای سر حق ناشناسان گوی چوگان شما

 

گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست

بنده شاه شماییم و ثناخوان شما

 

ای شهنشاه بلنداختر خدا را همتی

تا ببوسم همچو اختر خاک ایوان شما

 

می*کند حا??ظ دعایی بشنو آمینی بگو

روزی ما باد لعل شکرا??شان شما

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

ميدمد صبح و كله بست صبا

 

ميدمد صبح و كله بست سحاب

الصبوح الصبوح يا اصحاب

 

مي چكد ژاله بر رخ لاله

المدام المدام يا احباب

 

مي وزد از چمن نسيم بهشت

هان بنوشيد دم به دم مي ناب

 

تخت زمرد زده است گل به چمن

راح چون لعل آتشين درياب

 

در ميخانه بسته اند دگر

ا??تتح يا م??تح الابواب

 

لب و دندانت را حقوق نمك

هست برجان و سينه هاي كباب

 

اين چنين موسمي عجب باشد

كه ببندند ميكده به شتاب

 

بر رخ ساقي پري پيكر

همچو حا??ظ بنوش باده ناب

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

گ??تم اي سلطان خوبان رحم كن بر اين غريب

 

 

گ??تم اي سلطان خوبان رحم كن بر اين غريب

گ??ت در دنبال دل ره گم كند مسكين غريب

 

گ??تمش مگذر زماني گ??ت معذورم بدار

خانه پروردي چه تاب آرد غم چندين غريب

 

خ??ته بر سنجاب شاهي نازنيني را چه غم

گر زخار و خاره سازد بستر و بالين غريب

 

اي كه در زنجير زل??ت جاي چندين آشناست

خوش ??تاد آن خال مشكين بر رخ رنگين غريب

 

مي نمايد عكس مي در رنگ روي مه وشت

همچو برگ ارغوان بر ص??حه نسرين غريب

 

بس غريب ا??تاده است آن مور خط گرد رخت

گر چه نبود در نگارستان خط مشكي غريب

 

گ??تم اي شام غريبان طره شبرنگ تو

در سحرگاهان حذر كن چون بنالد اين غريب

 

گ??ت حا??ظ آشنايان در مقام حيرتند

دور نبود گر نشيند خسته و مسكين غريب

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت

 

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت

و ای مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت

 

خوابم بشد از دیده در این ??کر جگرسوز

کاغوش که شد منزل آسایش و خوابت

 

درویش نمی*پرسی و ترسم که نباشد

اندیشه آمرزش و پروای ثوابت

 

راه دل عشاق زد آن چشم خماری

پیداست از این شیوه که مست است شرابت

 

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا ر??ت

تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

 

هر ناله و ??ریاد که کردم نشنیدی

پیداست نگارا که بلند است جنابت

 

دور است سر آب از این بادیه هش دار

تا غول بیابان ن??ریبد به سرابت

 

تا در ره پیری به چه آیین روی ای دل

باری به غلط صر?? شد ایام شبابت

 

ای قصر دل ا??روز که منزلگه انسی

یا رب مکناد آ??ت ایام خرابت

 

حا??ظ نه غلامیست که از خواجه گریزد

صلحی کن و بازآ که خرابم ز عتابت

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

 

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

به قصد جان من زار ناتوان انداخت

 

نبود نقش دو عالم که رنگ ال??ت بود

زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت

 

به یک کرشمه که نرگس به خود??روشی کرد

??ریب چشم تو صد ??تنه در جهان انداخت

 

شراب خورده و خوی کرده می*روی به چمن

که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت

 

به بزمگاه چمن دوش مست بگذشتم

چو از دهان توام غنچه در گمان انداخت

 

بن??شه طره م??تول خود گره می*زد

صبا حکایت زل?? تو در میان انداخت

 

ز شرم آن که به روی تو نسبتش کردم

سمن به دست صبا خاک در دهان انداخت

 

من از ورع می و مطرب ندیدمی زین پیش

هوای مغبچگانم در این و آن انداخت

 

کنون به آب می لعل خرقه می*شویم

نصیبه ازل از خود نمی*توان انداخت

 

مگر گشایش حا??ظ در این خرابی بود

که بخشش ازلش در می مغان انداخت

 

جهان به کام من اکنون شود که دور زمان

مرا به بندگی خواجه جهان انداخت

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

سينه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

 

 

سينه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

آتشي بود درين خانه كه كاشانه بسوخت

 

تنم از واسطه دوري دلبر بگداخت

جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

 

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع

دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

 

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است

چون من از خویش بر??تم دل بیگانه بسوخت

 

خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد

خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت

 

چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست

همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت

 

ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم

خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت

 

ترک ا??سانه بگو حا??ظ و می نوش دمی

که نخ??تیم شب و شمع به ا??سانه بسوخت

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

ساقیا آمدن عید مبارک بادت

 

ساقیا آمدن عید مبارک بادت

وان مواعید که کردی مرواد از یادت

 

در شگ??تم که در این مدت ایام ??راق

برگر??تی ز حری??ان دل و دل می*دادت

 

برسان بندگی دختر رز گو به درآی

که دم و همت ما کرد ز بند آزادت

 

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست

جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

 

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیا??ت

بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

 

چشم بد دور کز آن ت??رقه*ات بازآورد

طالع نامور و دولت مادرزادت

 

حا??ظ از دست مده دولت این کشتی نوح

ور نه طو??ان حوادث ببرد بنیادت

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

 

 

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

 

شب تار است و ره وادی ایمن در پیش

آتش طور کجا موعد دیدار کجاست

 

هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد

در خرابات بگویید که هشیار کجاست

 

آن کس است اهل بشارت که اشارت داند

نکته*ها هست بسی محرم اسرار کجاست

 

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است

ما کجاییم و ملامت گر بی*کار کجاست

 

بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش

کاین دل غمزده سرگشته گر??تار کجاست

 

عقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کو

دل ز ما گوشه گر??ت ابروی دلدار کجاست

 

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی

عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست

 

حا??ظ از باد خزان در چمن دهر مرنج

??کر معقول ب??رما گل بی خار کجاست

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

روزه یک سو شد و عید آمد و دل*ها برخاست

 

 

روزه یک سو شد و عید آمد و دل*ها برخاست

می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست

 

نوبه زهد??روشان گران جان بگذشت

وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست

 

چه ملامت بود آن را که چنین باده خورد

این چه عیب است بدین بی*خردی وین چه خطاست

 

باده نوشی که در او روی و ریایی نبود

بهتر از زهد??روشی که در او روی و ریاست

 

ما نه رندان ریاییم و حری??ان ن??اق

آن که او عالم سر است بدین حال گواست

 

??رض ایزد بگذاریم و به کس بد نکنیم

وان چه گویند روا نیست نگوییم رواست

 

چه شود گر من و تو چند قدح باده خوریم

باده از خون رزان است نه از خون شماست

 

این چه عیب است کز آن عیب خلل خواهد بود

ور بود نیز چه شد مردم بی*عیب کجاست

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

 

گ??ت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

 

که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست

 

که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست

 

 

شمع اگر زان لب خندان به زبان لا??ی زد

 

پیش عشاق تو شب*ها به غرامت برخاست

 

 

در چمن باد بهاری ز کنار گل و سرو

 

به هواداری آن عارض و قامت برخاست

 

 

مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت

 

به تماشای تو آشوب قیامت برخاست

 

 

پیش ر??تار تو پا برنگر??ت از خجلت

 

سرو سرکش که به ناز از قد و قامت برخاست

 

 

حا??ظ این خرقه بینداز مگر جان ببری

 

کاتش از خرقه سالوس و کرامت برخاست

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

 

سخن شناس نه*ای جان من خطا این جاست

 

سرم به دنیی و عقبی ??رو نمی*آید

 

تبارک الله از این ??تنه*ها که در سر ماست

 

 

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

 

که من خموشم و او در ??غان و در غوغاست

 

 

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

 

بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

 

 

مرا به کار جهان هرگز الت??ات نبود

 

رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست

 

 

نخ??ته*ام ز خیالی که می*پزد دل من

 

خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

 

 

چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم

 

گرم به باده بشویید حق به دست شماست

 

 

از آن به دیر مغانم عزیز می*دارند

 

که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

 

 

چه ساز بود که در پرده می*زد آن مطرب

 

که ر??ت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست

 

 

ندای عشق تو دیشب در

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

خیال روی تو در هر طریق همره ماست

 

نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

 

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند

 

جمال چهره تو حجت موجه ماست

 

 

ببین که سیب زنخدان تو چه می*گوید

 

هزار یوس?? مصری ??تاده در چه ماست

 

 

اگر به زل?? دراز تو دست ما نرسد

 

گناه بخت پریشان و دست کوته ماست

 

 

به حاجب در خلوت سرای خاص بگو

 

??لان ز گوشه نشینان خاک درگه ماست

 

 

به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است

 

همیشه در نظر خاطر مر??ه ماست

 

 

اگر به سالی حا??ظ دری زند بگشای

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

 

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

 

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق

 

چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست

 

 

می بده تا دهمت آگهی از سر قضا

 

که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست

 

 

کمر کوه کم است از کمر مور این جا

 

ناامید از در رحمت مشو ای باده پرست

 

 

بجز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد

 

زیر این طارم ??یروزه کسی خوش ننشست

 

 

جان ??دای دهنش باد که در باغ نظر

 

چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست

 

 

حا??ظ از دولت عشق تو سلیمانی شد

 

یعنی از وصل تواش نیست بجز باد به دست

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

شک??ته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

 

صلای سرخوشی ای صو??یان باده پرست

 

اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود

 

ببین که جام زجاجی چه طر??ه*اش بشکست

 

 

بیار باده که در بارگاه استغنا

 

چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست

 

 

از این رباط دودر چون ضرورت است رحیل

 

رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست

 

 

مقام عیش میسر نمی*شود بی*رنج

 

بلی به حکم بلا بسته*اند عهد الست

 

 

به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می*باش

 

که نیستیست سرانجام هر کمال که هست

 

 

شکوه آص??ی و اسب باد و منطق طیر

 

به باد ر??ت و از او خواجه هیچ طر?? نبست

 

 

به بال و پر مرو از ره که تیر پرتابی

 

هوا گر??ت زمانی ولی به خاک نشست

 

 

زبان کلک تو حا??ظ چه

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

زل?? آش??ته و خوی کرده و خندان لب و مست

 

پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

 

نرگسش عربده جوی و لبش ا??سوس کنان

 

نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست

 

 

سر ??را گوش من آورد به آواز حزین

 

گ??ت ای عاشق دیرینه من خوابت هست

 

 

عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند

 

کا??ر عشق بود گر نشود باده پرست

 

 

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر

 

که ندادند جز این تح??ه به ما روز الست

 

 

آن چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم

 

اگر از خمر بهشت است وگر باده مست

 

 

خنده جام می و زل?? گره گیر نگار

 

ای بسا

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست

 

مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

 

در نعل سمند او شکل مه نو پیدا

 

وز قد بلند او بالای صنوبر پست

 

 

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست

 

وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست

 

 

شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست

 

و ا??غان ز نظربازان برخاست چو او بنشست

 

 

گر غالیه خوش بو شد در گیسوی او پیچید

 

ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پیوست

 

 

بازآی که بازآید عمر شده حا??ظ

 

هر چند که ناید باز تیری

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

 

که مونس دم صبحم دعای دولت توست

 

سرشک من که ز طو??ان نوح دست برد

 

ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست

 

 

بکن معامله*ای وین دل شکسته بخر

 

که با شکستگی ارزد به صد هزار درست

 

 

زبان مور به آص?? دراز گشت و رواست

 

که خواجه خاتم جم یاوه کرد و بازنجست

 

 

دلا طمع مبر از لط?? بی*نهایت دوست

 

چو لا?? عشق زدی سر بباز چابک و چست

 

 

به صدق کوش که خورشید زاید از ن??ست

 

که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست

 

 

شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز

 

نمی*کنی به ترحم نطاق سلسله سست

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

 

خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است

 

گر خمر بهشت است بریزید که بی دوست

 

هر شربت عذبم که دهی عین عذاب است

 

 

ا??سوس که شد دلبر و در دیده گریان

 

تحریر خیال خط او نقش بر آب است

 

 

بیدار شو ای دیده که ایمن نتوان بود

 

زین سیل دمادم که در این منزل خواب است

 

 

معشوق عیان می*گذرد بر تو ولیکن

 

اغیار همی*بیند از آن بسته نقاب است

 

 

گل بر رخ رنگین تو تا لط?? عرق دید

 

در آتش شوق از غم دل غرق گلاب است

 

 

سبز است در و دشت بیا تا نگذاریم

 

دست از سر آبی که جهان جمله سراب است

 

 

در کنج دماغم مطلب جای نصیحت

 

کاین گوشه پر از زمزمه چنگ و رباب است

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

زل??ت هزار دل به یکی تار مو ببست

 

راه هزار چاره گر از چار سو ببست

 

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان

 

بگشود نا??ه*ای و در آرزو ببست

 

 

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو

 

ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست

 

 

ساقی به چند رنگ می اندر پیاله ریخت

 

این نقش*ها نگر که چه خوش در کدو ببست

 

 

یا رب چه غمزه کرد صراحی که خون خم

 

با نعره*های قلقلش اندر گلو ببست

 

 

مطرب چه پرده ساخت که در پرده سماع

 

بر اهل وجد و حال در های و هو ببست

 

 

حا??ظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست

 

احرام طو?? کعبه دل بی وضو ببست

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

يا رب اين نو گل خندان که سپردي به منش

مي سپارم به تو از دست حسود چمنش

 

گر چه از کوي و??ا گشت به صد مرحله دور

دور باد آ??ت دور ??لک از جان و تنش

 

گر به سرمنزل سلمي رسي اي باد صبا

چشم دارم که سلامي برساني ز منش

 

به ادب نا??ه گشايي کن از آن زل?? سياه

جاي دلهاي عزيز است بهم بر مزنش

 

در مقامي که بياد لب او مي نوشند

س??ه آن مست ، که باشد خبر از خويشتنش

 

هرکه ترسد زملال ، انده عشقش نه حلال

سر ما و قدمش يا لب ما و دهنش

 

 

 

شعر حا??ظ همه بيت الغزل معر??ت است

آ??رين بر ن??س دلکش و لط?? سخنش

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

 

یا رب این تأثیر دولت در کدامین کوکب است

 

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد

 

هر دلی از حلقه*ای در ذکر یارب یارب است

 

 

کشته چاه زنخدان توام کز هر طر??

 

صد هزارش گردن جان زیر طوق غبغب است

 

 

شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست

 

تاج خورشید بلندش خاک نعل مرکب است

 

 

عکس خوی بر عارضش بین کآ??تاب گرم رو

 

در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است

 

 

من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می

 

زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است

 

 

اندر آن ساعت که بر پشت صبا بندند زین

 

با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است

 

 

آن که ناوک بر دل من زیر چشمی می*زند

 

قوت جان حا??ظش در خنده زیر لب است

 

 

آب حیوانش ز منقار بلاغت می*چکد

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

 

گشاد کار من اندر کرشمه*های تو بست

 

مرا و سرو چمن را به خاک راه نشاند

 

زمانه تا قصب نرگس قبای تو بست

 

 

ز کار ما و دل غنچه صد گره بگشود

 

نسیم گل چو دل اندر پی هوای تو بست

 

 

مرا به بند تو دوران چرخ راضی کرد

 

ولی چه سود که سررشته در رضای تو بست

 

 

چو نا??ه بر دل مسکین من گره م??کن

 

که عهد با سر زل?? گره گشای تو بست

 

 

تو خود وصال دگر بودی ای نسیم وصال

 

خطا نگر که دل امید در و??ای تو بست

 

 

ز دست جور تو گ??تم ز شهر خواهم ر??ت

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

 

چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

 

جانا به حاجتی که تو را هست با خدا

 

کآخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است

 

 

ای پادشاه حسن خدا را بسوختیم

 

آخر سؤال کن که گدا را چه حاجت است

 

 

ارباب حاجتیم و زبان سؤال نیست

 

در حضرت کریم تمنا چه حاجت است

 

 

محتاج قصه نیست گرت قصد خون ماست

 

چون رخت از آن توست به یغما چه حاجت است

 

 

جام جهان نماست ضمیر منیر دوست

 

اظهار احتیاج خود آن جا چه حاجت است

 

 

آن شد که بار منت ملاح بردمی

 

گوهر چو دست داد به دریا چه حاجت است

 

 

ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست

 

احباب حاضرند به اعدا چه حاجت است

 

 

ای عاشق گدا چو لب روح بخش یار

 

می*داندت وظی??ه تقاضا چه حاجت است

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

رواق منظر چشم من آشیانه توست

 

کرم نما و ??رود آ که خانه خانه توست

 

به لط?? خال و خط از عار??ان ربودی دل

 

لطی??ه*های عجب زیر دام و دانه توست

 

 

دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد

 

که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست

 

 

علاج ضع?? دل ما به لب حوالت کن

 

که این م??رح یاقوت در خزانه توست

 

 

به تن مقصرم از دولت ملازمتت

 

ولی خلاصه جان خاک آستانه توست

 

 

من آن نیم که دهم نقد دل به هر شوخی

 

در خزانه به مهر تو و نشانه توست

 

 

تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار

 

که توسنی چو ??لک رام تازیانه توست

 

 

چه جای من که بلغزد سپهر شعبده باز

 

از این حیل که در انبانه بهانه توست

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
مهمان مهمان

برو به کار خود ای واعظ این چه ??ریادست

 

مرا ??تاد دل از ره تو را چه ا??تادست

 

میان او که خدا آ??ریده است از هیچ

 

دقیقه*ایست که هیچ آ??ریده نگشادست

 

 

به کام تا نرساند مرا لبش چون نای

 

نصیحت همه عالم به گوش من بادست

 

 

گدای کوی تو از هشت خلد مستغنیست

 

اسیر عشق تو از هر دو عالم آزادست

 

 

اگر چه مستی عشقم خراب کرد ولی

 

اساس هستی من زان خراب آبادست

 

 

دلا منال ز بیداد و جور یار که یار

 

تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست

 

 

برو ??سانه مخوان و ??سون مدم حا??ظ

 

کز این ??سانه و ا??سون مرا بسی یادست

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر

برای ارسال دیدگاه یک حساب کاربری ایجاد کنید یا وارد حساب خود شوید

برای اینکه بتوانید دیدگاهی ارسال کنید نیاز دارید که کاربر سایت شوید

ایجاد یک حساب کاربری

برای حساب کاربری جدید در سایت ما ثبت نام کنید. عضویت خیلی ساده است !

ثبت نام یک حساب کاربری جدید

ورود به حساب کاربری

دارای حساب کاربری هستید؟ از اینجا وارد شوید

ورود به حساب کاربری

×
×
  • جدید...